Het is winter hier in Europa. Het lijkt als of iedereen er last van heeft. De postbode moppert dat de dagelijkse ronde minstens een uur langer duurt dan normaal. De oudjes durven de deur niet meer uit, en oh wee als je eigen straatje niet schoon en sneeuwvrij is (jaja, Jan Peter, dat viel even tegen!).
Maar goed, iedereen lijkt het zwaar te hebben met de winterse omstandigheden, en niettemin de prof wielrenners. Ik volg een heleboel via Twitter, en behalve een paar Amerikanen van RadioShack die in Amerika bivakkeren, en de fietsers die in de woestijnen van het midden oosten zand aan het happen zijn, is iedereen aan het trainen of koersen in Europa.
Het valt ze vies tegen! Alles rond de Middellandse Zee is niet wat het moet zijn. De Spaanse kust hoort lekker 12 a 15 graden te zijn met een waterig lentezonnetje.
Nee hoor, het is er 3 graden en alles boven de 1000m ligt onder een pak sneeuw.
Als er niet gekoerst hoeft te worden hoor je dagelijks op Twitter de volgende kreet:
"Nou, weer een Tacx dag, het sneeuwt!".
(voor de niet fietsers: een Tacx is een apparaat waar de achterwiel van je fiets ingezet kan worden zodat je stilstaand kan fietsen)
Ik moet toegeven, ik lees dit met enige vorm van jaloezie. Ik zou op dit moment (bijna) alles voor over hebben om nu, vandaag, vanavond gewoon lekker een uurtje op de Tacx de benen te kunnen ronddraaien. Ik verlang er zo naar. Even sportief bezig op mijn geliefde fiets.
Helaas, ik moet weer geduld hebben (wat ik niet heb) want het is me even niet gegund. De rug laat het niet toe. Eerst een MRI komende vrijdag, en dat het vervolg. Eerst weer mijn eigen veters kunnen strikken, pijnloos niezen, normaal leren lopen.
Wie wil op de Tacx? IK!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten