Rookie mistake!

Soms in het leven maak je het moeilijker voor jezelf dat eigenlijk nodig is.
Ik, al probeer ik het niet, ben hier soms erg goed in. Meestal in de thuis omgeving, maar soms ook daarbuiten.
Zo laatst ook, tijdens het fietsen.

Ik fiets al jaren met een paar vrienden (B, W en E) 1, soms 2 keer in de week. Zomers op de weg op de racefiets, 's winters op de mountainbike in het bos, lekker in de modder raggen!
Laatst reden we op de racefiets vanuit de woonplaats van W. Hij had een leuke route uitgezocht van een paar uren hard trappen en liet dit zien op de kaart. B en ik knikten "prima, doen we" terwijl ik ook oog had voor de lange stuk tegen de zuidwester storm in, die zich aan het ontwikkelen was. Maar goed, ik kon lekker in het wiel van B en W hangen, en dus "uit de wind zitten", dus geen probleem.

Dacht ik.

B en W hebben de hele jaar goed en sterk gefietst, dus de vormpeil was uitstekend te noemen. Ze hadden allebei recentelijk hun tijden verbeterd op de Mt. Ventoux dus de conditie is prima!
Dit alle in tegenstelling tot mijn huidige vorm. Ik ben steeds zoekend naar een beetje fietsvorm na mijn rugoperatie in April, en heb als top-prestatie de viaduct bij Folsgare bedwongen.
Enfin, dit is allemaal bekend bij B en W, en die vinden het prima als ik achteraan bungel en mocht ik een keer overnemen en op kop rijden...... hoeft niet, mag wel.

Maar deze keer..... het ging zo zwaar. De benen wilden niet, met als gevolg het hoofd ook niet. Hoe kon dit nou? Ik ben zeker niet in vorm, maar bij B en W in het wiel met eerst een stukje wind mee moest toch te doen zijn??

Zij kletsten over van alles en nog wat, en ik hijgde er vrolijk op los.

Toen reden we tegen de wind in.
PLOF!!!
Reed ik lek? Knalde een uitlaat van een passerende auto? Viel er een bom op de nabij gelegen Heerenveen?
Nee, het was het geluid van het tegelijk ontploffen van mijn benen en longen. Ik zag scheel van ellende en heb werkelijk twee uren verschrikkelijk afgezien. B en W waren genadeloos en het tempo was hoog tot 1km voor het huis van W.
Ik bolde uit, liet ze samen verder rijden en reed rustig het dorp binnen.

Hoe kon dit nou? Zijn de benen zo slecht? Wat kan ik doen om de longen beter te maken? Zal ik ooit weer kunnen meekomen met de jongens?
Ik stapte van de fiets en sleurde met een trekkende beweging de voorkant van mijn fiets omhoog, achter mijzelf aan.

Huh? Hoe kan dat nou? Dat is vreemd!

Mijn voorwiel draaide heel even vrij rond, en bleef daarna stil. Ik zette mijn fiets weer op de grond, duwde het weer naar voren en trok weer mijn stuur omhoog. De voorwiel hing vrij in de lucht, maar draaide niet.

Bij nadere inspectie bleek mijn rechter remblok tegen de velg te zitten. Ik had in alle haast vanochtend mijn voorwiel niet recht in het frame gezet, en dus ook niet gecontroleerd of ie goed zat!

Alle vragen werden plots beantwoord. Was de vorm nou zo slecht? Waren de benen voor altijd ontploft?

Nee, ik reed alleen twee uren lang met een dichtgeknepen rem!

Zelfs als je iets meer dan 10 jaar doet, maak je soms een beginners fout!