Afscheid

Gisteren was het zover.......

De nieuwe fiets is binnen en de eerste trainingsminuten zitten er al op!
Zo'n fiets is duur, erg duur. Om dit te betalen heb ik een aantal dingen moeten doen:

Eerst heb ik de afgelopen jaar verschillende onderdelen via het internet opgekocht die ik wilde hebben, en dan zo goedkoop mogelijk. Mijn stuur komt uit Limburg, de stuurpen uit Engeland, en mijn remkabels uit t Midden-Oosten. Je kunt gerust zeggen: ik heb een internationale fiets!

Daarnaast heb ik ons 2e auto verkocht om de frame te kunnen betalen...... (lang verhaal, dat bespaar ik jullie... al wil ik bij deze mijn vrouw bedanken voor haar schijnbaar oneindig begrip voor mijn hobby!)

En last but not least...... ik heb mijn oude racefiets ingeruild. En daar ging het gisteren nou juist om. Die moest nog ingeleverd worden en afspraak is afspraak.
Mijn Batavus Pro Alu SL uit 2000, gekocht op 12 mei weet ik nog, heeft mij veel kilometers geschonken (ik schat ongeveer 25 a 30 duizend kilometers..... zeg maar bijna driekwart om de aarde).

5x Ronde van Vlaanderen
1x Amstel Gold Race
3x ING Tour
8x Friese Fiets Elfstedentocht
1x Jan Janssen Classic
1x Veenendaal - Veenendaal
5x Friese Elfmerentocht
3x Henk Lubberding Classic
1x Dreilendengiro
1x Le Trois Ballon
1x Alpe d'Huez, 1x Croix d' Fer, 1x Les Deux Alps

.............. to name but a few.

Ik heb weinig pech met die fiets gehad. Naast de gewone lekke banden bleef het in al de jaren bij twee gebroken spaken en evenveel gebroken kettingen (één daarvan in de eerste meters van de Croix d' Fer!).
Als je mijn gewicht hierbij bedenkt.... (zeg maar ergens in de buurt van de 100 kilo) kan je stellen dat de fiets het goed heeft gedaan. Ook zijn valpartijen mij zelden overkomen. Ik tel vier, waarbij alle vier langzame, onnozele valpartijen waren met alleen wat schaafwonden tot gevolg. Ook zelfs bij een voorwiel-klapband tijdens de afdaling van Alpe d'Huez hield de fiets zich recht, en sterk.
Maar goed...... de ontwikkelingen van je hobby gaan verder en je blijft een materiaalfreak. Je vrienden hebben ook allemaal carbon onder de kont, en dat wil jij ook.

Het was dus tijd..... de fiets moest weg.

Ik bracht hem gisteren naar de winkel, naar Meindert Fietsspecialist in Leeuwarden. Ze hadden em nog tegoed. Hij blonk en was keurig afgesteld door mij. Ook de wielen had ik opnieuw gericht en het stuur voorzien van een nieuw lintje. Ik zette hem neer, bij de ingang van de werkplaats.
Ik nam ook mijn nieuwe fiets mee om die te laten zien (die had ik zelf opgebouwd, dus had mijn fietsmannetje Peter hem nog niet gezien) en pronkte er vrolijk op los terwijl ik alle complimenten in ontvangst nam. Trots, ik voelde echt trots.

En toen zag ik mijn oude ros staan, verlaten en afgedankt bij de werkplaats. Niemand keek er naar, niemand had oog voor dit parel die mij 10 jaar lang zo veel plezier heeft gegeven. Daar stond hij, met zijn smalle, ranke buizen...... met zijn metalen crankstel, met zijn oud, versleten zadel. Ik wil nou niet zeggen dat ik nu een traantje voelde komen, of zelfs een bult in mijn keel kreeg, maar ik voelde heel even een soort leegte in mijn maag. Een beetje weemoed misschien. Wellicht heb ik hem daarom een goede opknapbeurt gegeven voordat hij ingeruild werd.
Zeg maar: Even op je zondags-best de deur uit.

Hoe blij ik ook ben met mijn nieuwe fiets, des de meer realiseer ik me hoeveel plezier mijn oude mij heeft gegeven. Wat een TOP fiets was dat!!

Afscheid nemen doet toch soms een heel klein beetje pijn, al is het maar een fiets. (niet verder vertellen hoor!)