Het gaat beginnen!!!

EINDELIJK!!!!! Ik mag weer!!

Zondag 13 december 2009 zat ik voor het laatst op de fiets. Mountainbiken in de Groene Ster in Leeuwarden. Een onfortuinlijke dag.......

Maat B had samen met maat E een voorsprong op mij van ongeveer 150m. Juist uitgerekend op zowat het enige stukje parcours waar je meer dan 150m in een rechte lijn fietst, zie ik ze allebei tuimelen. E gleed uit op een houten brug en B vloog over hem heen. Mijn eerste reactie was "Lekker mannen..... we zagen in de eerste ronde al dat het daar glad was, en toch gaan jullie onderuit!!" Alleen maat B bleef op de grond, zittend welles waar, maar toch......
Hij hield zijn rechterarm wat stijfjes tegen zijn lichaam, en zijn schouder hing wat naar beneden.
De fietser onder ons weten nu genoeg. Gebroken sleutelbeen.
Ambulance bellen. B stapt in en wordt afgevoerd. E fietst gelijk naar huis (andere kant op dan ik), en ik fiets de andere kant op met de fiets van B in de hand naast me.

Een halve week later kregen we de eerste sneeuw van afgelopen winter, en de dag daarna kreeg ik weer last van mijn rug wat uiteindelijk in een hernia-operatie eindigde.
Hoe het kwam? Wie weet. Sneeuw scheppen? Zo scheef op de fiets zitten met een 2e fiets aan de hand? Pech? Erfelijkheid?

Doet er eigenlijk niet meer toe, want vanaf vandaag doe ik weer mee!! De fysio zegt, nu we zes weken verder zijn na mijn operatie, dat ik rustig op de TACX mag gaan trainen. Niet lang, en niet intensief, maar toch.......

"Wanneer mag ik dan hardlopen, en mountainbiken?" was mijn tweede reactie (mijn eerste was een kort, euforische kreet).

"Nou Ryk, dat nu nog even niet, begin hiermee en kijk hoe je lichaam hierop reageert"

OK! Prima! Mij hoor je niet klagen........ ik mag weer!!!